Markionculuk adlı Gnostik nitelikli hristiyan tarikatı öğretisinin kurucusu Sinoplu Markion, Hıristiyan inancında önemli bir yer tutan “kötülük” sorununun ancak ikili bir Tanrı anlayışı ile çözülebileceğini öne sürmüştü. Ona göre; kötücül Tanrı, Yahudilerin tanrısı olan Yehova idi. Dünyayı o yaratmıştı ve Âdem’in günahından da o sorumluydu. Üstelik bu günahın sorumluluğunu da insanlara yıkmaya çalışmıştı. İyicil Tanrı ise İsa’da bedenleşmiş olan Tanrı idi ve yaratılış ile ilgisi yoktu; insanları kötücül Tanrı’dan kurtarmaya çalışmaktaydı. Eski Ahit’in yani Tevrat’ın tümünü, Yahudi yasalarını ve Yahudiliğin diğer kutsal kitaplarını yadsımak gerekliydi.

Markion(üstte resim sağdaki) tarafından yazılmış bir İncil’in var olduğu da öne sürülür. Her ne kadar bir elyazması olarak saklanmamışsa da, Aziz Tertullianus tarafından suçlanırken o kadar çok parçası kaydedilmiştir ki, hemen bütünü ortaya konulabilecek gibidir. İyicil-kötücül gibi ikili Tanrı anlayışı, gerek Yahudiler gerekse ilk Hıristiyan Kilise babalarınca kabul görmemiştir.

Markion “Antitez” adlı kitabında şöyle diyordu: “Yetkin olmaktan uzak, kötülüklerle dolu bu dünya, Tanrı’yı keyfi, gaddar ve insan yazgısına egemen niteliklerle tanımlayan anlayışın oluşturduğu bir dünyadır. Tanrı anlayışını usçu temele dayanan bir sevgi öğesi yapmak gerekir. Tevrat’takinin aksine Yeni Ahit’in ortaya koyduğu Tanrı anlayışı iyilik ve sevgi kaynağıdır.” Şayet Tanrı’nın kullarının, kötücül Tanrı’nın kullarına sonraki yıllarda uyguladıkları kıyım ve baskı gibi kötülükleri görebilmiş olsaydı, düalist bir Tanrı anlayışının yanlışlığını ya da yetersizliğini anlar, büyük olasılıkla bu savından ve düşüncelerinden vazgeçerdi.