Şeyh. Mezhep içinde mutlak olarak geçen şeyhten maksat Nevevi’dir. Şeyhan / şeyhayn ile Rafii ve Nevevi (Abdülkerim b. Muhammed er-Rafii, s. 92), şüyuh ile de Rafii, Nevevi ve Sübki kastedilir (Sekkaf, s. 41). Celaleddin el-Mahalli ve Hatib eş-Şirbini “şeyhuna”, Cemal er-Remli “eş-şeyh” ile Zekeriyya el-Ensari’yi, Hatib eş-Şirbini “şeyhi” ile Şehabeddin er-Remli’yi kasteder. Şeyh genelde “hoca” anlamına geldiği için her müellif kendi hocaları için bu terimi kullanabilir. Mesela Ebu İshak eş-Şirazi, tabakat eserinde fakihleri tanıtırken hocalarına sıra geldiğinde mutlaka “eş-şeyh” ve “şeyhuna” kelimesini kullanır.

Şarih ; Nekre olarak kullanıldığında şarihlerden biri, marife olarak veya “eş-şarihu’l-muhakkik” şeklinde kullanıldığında Minhac şarihi Celaleddin el-Mahalli kastedilir. Fakat Şerĥu’l-İrşad’da “eş-şarih” biçiminde kullanılmışsa bununla Cevceri kastedilmiş olur (a.g.e., s. 41).