Altayların mitolojisinde ruhlar ongon ve edzen isimli iki ana gruba ayrılır. Ongonlar – (‘temiz’, ‘’kutsal’, ‘ilkel’ anlamına gelir) ölen ataların ruhlarıdır. Aynı ismi taşıyan ve ölen ataların bulunduğu yeri inanılan resimleri ağaç, yün, kürk, deri, metal ve kumaştan yapılır. Erkekler, kadınlar, soylar, ailelere ait olan ve kişisel ongonlar var. Başta ongonların totem (kurt, ayı, at v.s.) niteliğini taşıyan atalar olduğuna inanılırdı, sonra da genellikle antropomorfik şekilde betimlenir oldu. Ölen büyük şamanların ruhları en çok saygı görenler arasında önemli yer tutardı. Hayatta olan şamanlar onların ruhlarını törenler sırasında çağırırlardı. Soy ongonları kadınların girmesi yasaklı olan kutsal yerlerde bu arada koru, dağlar, mağalarda saklanırdı. Kadınların emaneti olan aile ongonları küçük ahşap kutularda evin kapısı üstünde ya da ahırda yer alırdı. Ataların ruhlarına ikram edilir, kurbanlar verilirdi.

Edzenler (sahip anlamına gelir) belirli yerler, mekan, ev, tesislerin sahip ruhları, insanın çeşitli mesleklerinin koruyucularıdır. Edzenler genellikle antropomorfik değil, ama halkın efsanelerine göre arasıra beyaz at üzerinde beyaz elbiseli yüksek boylu ihtiyar kılığını alır. Başka efsanelere göre edzenler insanların karşısına asla çıkmaz. Bu ruhlar zengin olduğu için insanlar onların bereket vermesini, maddi durumu iyileştirmesinirica eder. Edzenler bitkiler ile hayvanlar üzerinde hüküm eder. Su edzenlerinin balık ve balıkçıların koruyucusu olduğuna inanılır. Ayrı ruhlar yağmur, kar, rüzgar, yıldırım gidi doğa olaylarından sorumlu. İnsanlar ile temaslarda bulunan orta dünya ruhları olarak edzenler insanlar ile üst dünyadaki tanrılar arasında arabulucu rölünü oynar.

Edzenlerin meydana gelmesine dair inanç atalar kültü ile ilgili. İnançlara göre tanınmış insan, şaman ve büyücüler edzen olur. Mesela kötü ve iyi hanların ruhları ölümden sonra edzenlere dönüşerek birbiriyle mücadele etmeye devam ediyor.