Rusya’nın en kuzeyinde yaşayan Türk dili konuşan Dolganlar da şamanının özel giysisi, tefi ve tokmağı vardır. Tef yuvarlak bir tahta kasnağın bir veya iki yanına geyir derisinden bir örtü geçirilerek yapılan ve parmak vuruşlarıyla çalınan müzik aleti. İçine genellikle metal çıngıraklar takılırdı. Şaman tef yapmak için ruhlara hangi ağaç kullanması gerektiğini sorardı. Genellikle tef şaman ruhlarının yaşadıkları inanılan su yanındaki karaçamdan yapılırdı. Tef şaman tarafından ruhların çağrılması ve bir araya getirilmesi için kullanılırdı. Şamanın hayatı boyunca toplam olarak üç tefe hakkı vardı. Tef üzerindeki deride çatlağın oluşması yakında meydana gelecek uğursuzluğun alametiydi. İkinci tefin yırtılması şamanın akrabalarından birinin yakında öleceği anlamına gelirdi. Tefin üçüncü kez yırtılması halinde şaman ölürdü.

Şamanın tokmağı genellikle huş ağacından yapılırdı. Üzerinde insan yüzü resmi vardı, boncuklarla süslüydü. Tokmak, şamanın ruhları çağırdığı yardımcı ruhun oturduğu yeri sanılırdı. Tokmağın yardımıyla ruhların toplanıp toplanmadığı kontrol edilirdi. Çok güçlü şamanların ağaç, kemik ve boynuzdan yapılan üç tokmağı vardı.

Dolgan şamanının giysisi Evenkilerin kıyafetine çok yakın. Şamanlar onun ayrı parçalarını ruhların talimatları üzerine diktirirlerdi. Şaman kıyafetlerini kadınlar yaparlardı. Şamanın ölümünden sonra onun giysileri mezarının yanında bırakılır, tefi delinip mezarına yakın ağaca asılırdı.

Şaman giysisinin en önemli unsuru önlüktü. Ona birkaç geyik kuyruğu takılırdı. Şapkasına düşmanlara karşı bir silah sanılan geyik boynuzları resimleri yerleştirilirdi. Şam giysisine kutsal bir güç vermek amacıyla yardımcı ruhları çağırıp onları kıyafetteki resimlere yerleştirirdi.